Sunday, May 28, 2006

cok kizginim

evet...mezuniyet sabahi...su anda uyandim...reglyim, son bikac gunde alinan igrenc kilolar uzerine onun siskinligi var. elbisemi giymek istemiyorum. buyuk ihtimalle de giymiycem.

cok kizginim kendime ve iradesizligime.

5 Comments:

Blogger Auryn said...

Canım lütfen,
Çok üzüldüm böyle düşünmene. Git ve eğlen orda.
Mezuniyet günü ben de 70ten pek az değildim. Ama sadece bir gün de olsa umursamadım kilolarımı.
Hadi sen de öyle yap.
Git şu baloya hadi canım.

7:26 AM  
Blogger paper@angel said...

En güzel,en mutlu günlerin bunlar!...Emin ol alınan kilolar gider.Ama bu günler geri gelmez.O elbisen olmuyorsa rahat birşeyler giy üzerine ve sadece mezun olmanın mutluluğunu tat bugün.Başka hiçbirşeye üzülme!

Ben memnuniyetsizliğimden mezuniyet balosuna gidememiş ve sonradan çook pişman olmuş bir insanım:))

7:54 AM  
Blogger Burcu said...

bende mezuniyetimde zayıf deildim we bu hayatımın sonu olmadı. o yüzden böyle düşünme bende çok mutsuz olmuştum öyle olduğum için ama demek istediğim şu ki o gün öyle olmuş olabilirsin ama yrn başka bir özel günde şu halinin 10 kilo aşşası da olabilirsin. hiçbişey için geç değil. yeterki kendini suçlama we kendini üzmeden hırpalamadan elinden geleni yap. başarmak inanki zor değil..sewgilerr...

6:10 AM  
Blogger Auryn said...

Haberlerini bekliyorum canım..

2:16 AM  
Blogger isola said...

kiloların hayatımızı zehir etmesine nasıl da izin veriyoruz yaa :(
en azından çoğu kilolu kişi için bu böyle. sanki çok büyük bir ayıpmış gibi... halbuki kendimizi sevip sadece sağlığımız için kilolardan kurtulmamız gerekirken... şu yaratılmış ideal kadın normalarına uyma dürtsü izin vermiyor bir türlü rahat nefes almamıza!

sırf "bu halle nasıl giderim nasıl üzerime bir şeyi yakıştırabilirim" düşüncesiyle lise mezuniyetime gitmediğimi hatırlıyorum, (ki o zamanlar 60'lı kilolardaydım bir de düşününüz!) sanki ucubeyiz de gitmeyecek... birkaç kilo yüzünden... "keşke sen de gelseydin" diyenlere nasıl da kulağımı tıkadığımı "amaaan ne olacak" deyip umursamaz gözüktüğümü hatırlıyorum. gerçi sonradan hiçbir zaman "keşke gitseydim" demedim ama sadece dış görünüşümüzü düşünerek hep hayatı ertelediğimizi, kaçırdığımızı da düşündükçe üzülüyorum. şu halmizle bile olsa her ortamda kendimize güvenimizin tam olması gerekirken amma takıntılı hale gelmişiz/getirilmişiz. :/

amma içli oldu haaa yazdıklarım da neyse :)

evet ne yaptığını merak ediyorum gittin mi acaba mezuniyetine? yoksa erteledin mi bir dahaki maçlara diyerekten...

9:03 AM  

Post a Comment

<< Home